Powstanie Wielkopolskie 1918/1919 zalicza się do jednego z nielicznych zwycięskich zrywów niepodległościowych w historii Polski. W odróżnieniu od wielu innych walk o wolność, które kończyły się porażkami, Powstanie Wielkopolskie zakończyło się sukcesem Polaków, co miało kluczowe znaczenie dla odrodzenia państwa polskiego po 123 latach zaborów. Zryw ten, który rozpoczął się spontanicznie po zakończeniu I wojny światowej, szybko przerodził się w dobrze zorganizowaną walkę, dzięki sprawnemu dowództwu i jedności Wielkopolan.
Wydarzenia te były wynikiem rosnącej niezgody wobec niemieckiej okupacji, która trwała przez większość I wojny światowej. Sytuacja w regionie sprzyjała wybuchowi powstania, ponieważ po kapitulacji Niemiec w listopadzie 1918 roku, w Wielkopolsce panowały napięcia, a Niemcy nie zamierzali ustąpić bez walki. Dzięki energii i determinacji Wielkopolan, powstańcy zdołali wyprzeć okupanta, co było przełomowym momentem w walce o niepodległość.
Zwycięstwo to zawdzięczamy nie tylko zbrojnemu oporowi, ale także doskonałej organizacji wojskowej, logistyce i wsparciu ze strony polskiego rządu. Gdy do Wielkopolski przybył Józef Piłsudski, wyraził wdzięczność wobec bohaterów tego sukcesu, dziękując im za wspaniałą organizację i determinację. Podkreślił, że Powstanie Wielkopolskie powinno stanowić wzór dla innych regionów Polski, w których wciąż toczyły się spory graniczne.
Po zakończeniu walk formalne przyłączenie Wielkopolski do odrodzonego państwa polskiego miało miejsce w 1919 roku. Po podpisaniu traktatu wersalskiego przez polską delegację, region ten został włączony do Polski na mocy decyzji Sejmu w lipcu 1919 roku. Powstanie Wielkopolskie, dzięki swojemu sukcesowi, miało ogromne znaczenie nie tylko na poziomie lokalnym, ale także dla całej Polski, stanowiąc jeden z fundamentów jej powojennego istnienia. (bs-k)